انگلیسی قدیم، که به عنوان آنگلو-ساکسون نیز شناخته می‌شود، قدیمی‌ترین شکل زبان انگلیسی است که از حدود ۴۵۰ تا حدود ۱۱۵۰ میلادی در انگلستان و جنوب شرقی اسکاتلند صحبت می‌شد. این زبان توسط مهاجران آنگلو-ساکسون آورده شد و یک زبان ژرمنی با تأثیرات لاتین و نورس قدیم است. دستور زبان پیچیده و واژگان منحصر به فرد آن را از انگلیسی مدرن متمایز می‌کند. آثار معروفی مانند بیوولف دریچه‌ای به فرهنگ آنگلو-ساکسون می‌گشایند.
انگلیسی قدیم، یا آنگلو-ساکسون، از قرن پنجم تا یازدهم در بخش‌هایی از انگلستان و اسکاتلند صحبت می‌شد. این زبان به شدت صرفی با گرامر پیچیده و واژگان غنی است که آن را به طور قابل توجهی از انگلیسی مدرن متمایز می‌کند. درک گرامر، زمینه تاریخی و واژگان آن برای ترجمه دقیق انگلیسی قدیم ضروری است.